İnsanlık yaşadığı süre boyunca etrafındakileri anlamlandırma çabası içinde olmuştur. Çoğu insan inanarak bu çabadan kaçmaya çalışsa da bazı kişiler de bununla birlikte tanrının varlığını kanıtlamaya çalışmıştır.

Bu yazıda Patristik Dönem’de ve Skolastik Dönem’de hristiyan filozofların tanrının varlığını kanıtlamak için dayandıkları ve ortaya sürdükleri delilleri inceleyip, bunlara neşter vuracağım.

Öncelikle Ontolojik Kanıtlama, bu fikre göre tanrı kavramının tasarlanamaz ve kanıtlanamaz olmasına rağmen aklımızda bulunması tanrının kanıtıdır. Anselmus bu fikrin ileri gelen savunucularındandı. Her ne kadar ilk bakışta mantıklı gelse de üzerine biraz düşünüldüğü zaman pek de geçerliliği kalmayan bir düşüncedir Ontolojik Kanıtlama. Bunun sebebi ise insanları diğer canlılardan ayıran alet yapma yetisinin akla yansımasıdır. İnsan alet yaptığı için eğer kendisi bir alet yaratabiliyorsa, bir başka varlığın da insanı yaratmış olabileceğini düşünmesi kadar doğal bir şey yoktur.

Bu yazıda bahsedeceğim bir diğer düşünceyse Kozmolojik Kanıtlama’dır. Bu fikrin ana dayanak noktasıysa her şeyin bir nedeni olduğudur. Bu düşünceye göre geriye doğru gidildiğinde ilk varlığın tanrı olduğu savunulur. Bu görüşün önde gelen savunucularından biriyse Aquinalı Thomas’tı. Bu görüş Ontolojik Kanıtlamaya göre daha mantıklı olsa dahi mantıksal açıdan ilk varlığın veya varlığın kaynağının bilinemeyeceğinden dolayı tam olarak bir şeyi kanıtlayamaz çünkü Kozmolojik Kanıtlama ilk varlığın tanrı olduğunu kanıtlamaz sadece ilk varlığı tanrı diye adlandırır. Bu da teknik olarak tanrının varlığını kanıtlamaz. Çünkü bir şeyin var olduğunu söylemek, o şeyin ne olduğunu açıklayamaz.